احساس می کنم آدم ها می خواهند همه چیز را تعریف کنند ، زن را تعریف کنند و مرد را و زندگی را ... انگار می خواهند زندگی را زیر ذره بین ببرند و اجزایش را بکشند بیرون و آن اجزا را تعریف کند به جزو های کوچکتری و آن اجزای کوچکتر را نیز همینطور... احساس می کنم دوست دارم از تعریف کردن انسان ها ، شی ها ، مکان ها و مردم دست بکشم و آنها را همانجوری که هستند بپذیرم . لذت زندگی گاهی همین است که از قضاوت کردن ها و تعبیرُ تفسیر کردن ها دست کشید و زندگی را بدون تعبیر و تفسیر پذیرفت .
از اين برچسب زدنها من هم خسته ام. حتی از ديدنش هم خسته ام. فکر خوبيه.
پاسخ دادنحذف